நியூயார்க் ஒரு self-indulgent நகரம். சென்டர் ஆப் தி யூனிவர்ஸ். நம்மூர் பம்பாயைப் போல. அதாவது, பம்பாயே ஒரு உலகம் போல, அதனைப் பற்றி பேசுவதற்காகவே ஆழேழு சானல்கள், அரை டஜன் செய்திப்பத்திரிக்கைகள், தினமும் பலப்பல குற்றங்கள், குவியும் மக்கள் கூட்டம் என்று தன்னைப் பற்றியே சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கும் நகராதி நகரம். தப்பல்ல. இந்த நகரங்களுக்குள் அடங்கி இருக்கும் self-sustaining ecological system போன்றோரு அமைப்புத் தான் இந்த ‘தன்னைச் சுற்றித் தான் உலகம்’ என்ற மாயைக்கு காரணம்.

நியூயார்க்கில் எல்லாம் கிடைக்கும். அதாவது எல்லாம் எல்லாம். என்ன எல்லாமே அங்கே கொஞ்சம் அவசரம். வேலையிலிருந்து சாப்பாடு, தூக்கம், வாழ்க்கை என்று எல்லாவற்றிலுமே அவசரம். நியூயார்க் பல மில்லியன் வாழ்கைகளை உண்டாக்கியிருக்கிறது. வந்தவர்களுக்கெல்லாம் வாழ உதவியிருக்கிறது. காட்ஃபாதர் இரண்டில் வந்திரங்கும் அந்த சிறுவனை காட்ஃபாதர் ஆக்குவதிலிருந்து, வால் ஸ்ட்ரீட் analystsவரை எல்லோரும் வந்து சேரும் இடம். இதன் அத்தனை குணங்களும் பம்பாய்க்கும், டோக்கியோவுக்கும், பாரிஸுக்கும், லண்டனுக்கும் ஏன் லாஸ் ஏஞ்சல்ஸுக்கும் உண்டு.

ஆனால் நியூயார்க் மக்களை விட நியூயார்க்கை ரொம்ப பிடித்திருப்பது ஹாலிவுட்காரர்களுக்குத் தான். இதற்கு காரணங்கள் பல. முழுமையான காரணம், நியூயார்க்கும் அதன் சுதந்திர தேவியின் சிலையும் தான், அமெரிக்காவின் முதல் அடையாளம். அதன் முகம். எல்லா மொழிப் படங்களிலும் அமெரிக்காவை காட்டும் போது முதலில் இறங்கும் ப்ளேனையும், சுதந்திரதேவி சிலையின் ஹெலிகாப்டர் க்ளோஸப்பும் பின்பு, எஸ்கலேட்டரில் ஹீரோ சன்க்ளாஸுடன் இறங்கும் காட்சியும் நிச்சயம்.

இன்னும் ஒரு மாதத்தில் ரிலிஸாகவிருக்கும் இரண்டு ஹாலிவுட் படங்களில் நியூயார்க்கில் சண்டை நடக்கிறது. ஒன்றில் ப்ரூக்ளின் ப்ரிட்ஜ் உடைகிறது. மற்றொன்றில் சுதந்திர தேவியின் தலை உருளுகிறது. எவ்வளவு முறை இதைப் போல டிஸ்ஸாஸ்டர் படம் வந்தாலும், மீண்டும் அதையே செய்கிறார்கள். தாலி சென்டிமெண்ட் போல, நியூயார்க் சென்டிமெண்ட்.

I am Legend என்னும் வில் ஸ்மித்தின்[Will Smith] சயின்ஸ் பிக்-ஷன் படத்தில், நியூயார்க்கில் ஒருவரும் இல்லை, வில் ஸ்மிதையும் அவருடைய நாயையும் தவிர. முதலில் புத்தகமாக வந்த இந்தக் கதை இது வரை நான்கு முறை திரைப்படமாக்கப்பட்டுள்ளது. வில் ஸ்மித்தை Global Movie Machine என்கிறார்கள். உங்கள் ஊருக்கு படம் வந்தால், யாரும் சொல்லாமலேயே கண்டிப்பாய் பார்ப்பீர்கள்.

Cloverfield என்னும் படத்தில் ஐந்து நியூயார்க் இளைஞ/இளைஞிகள் தங்கள் நண்பர்களுக்கு அளிக்கும் பேர்வெல் பார்ட்டியின் நடுவில் ஒரு பல மாடிக் கட்டிடம் உடைந்து விழுகிறது. பிறகு சில கிராதகர்கள் வருகிறார்கள். இந்த படத்தின் தயாரிப்பாளர், Lost என்னும் பரபரப்பு சீரியலின் எழுத்தாளர் ஜெ.ஜெ. அப்ராம்ஸ். கதையை மூச்சு விடாமல் இருக்கிறார். பார்க்கலாம்.

லாஸ் ஏஞ்சல்ஸும் எக்கச்சக்க ஹாலிவிட் படங்களில் வந்து விட்டது. எல்.ஏ(LA)வில் தான் ஹாலிவுட் இருக்கிறது. அதைத் தவிர அங்கு இருக்கும் எல்லா ஊர் மக்களும், பல நாட்டவர் வந்து போகும் இடமாதலாலும் நீங்கள் எந்த மொழிப் படத்தை வேண்டுமானாலும் இங்கு எடுக்கலாம்.

சியாட்டல் ரொம்ப சாதுவான நகரம். அதிகமான படங்களில் இடம் பிடிப்பதில்லை. மழையில் எடுக்கப்படும் திகில் படமாக(Ring) இருந்தால், அல்லது ஏதாவது ரொமாண்டிக் படமாக(Sleepless in Seattle) இருந்தால் மட்டுமே சியாட்டலுக்கு வருகிறார்கள். கடைசியாக இங்கு எடுத்த படம் ஒரு சரியான மொக்கைப் படம்.